لشکر مجازی

بله . روزنامه نگاران ما وقتی به دنیای مجازی وبلاگ ها پناه بردند کسانی را دیدند که زمانی به دست روزنامه نگاران از روزنامه ها بیرون رانده شده بودند. کسانی که اهمیت نوشته یا گفته خودشان را بیشتر از آن می دانستند که به حکم مصلحت آن را تغییر دهند. به این ترتیب آن قدر مصلحت اندیش نبودند که در روزنامه ها بنویسند.بیشتر آن ها جوانانی بودند و هستند که دلیلی برای هماهنگ نشان دادن خود با ارزش های رسمی آخوند ها نمی بینند.

در چنین اوضاع و احوالی تنها راهی که به نظر روزنامه نگاران پناه جو رسید این بود که شروع کنند به تعریف وبلاگ و دنیای مجازی به مثابه ادامه دنیای روزنامه نگاری چاپی. روزنامه هایی که اهمیت خود را از تکنولوژی چاپ می گرفتند. می دانیم و روزنامه نگاران هم اگر خود را به آن راه نزنند می دانند که رسانه چاپ اهمیت خود را از محدودیت امکان چاپ می گیرد و هرنوشته ای وقتی به قول قدیمی ها به زیور طبع آراسته می شود تازه می شود مطلب . روزنامه نگاری بر این اساس یعنی این که مدیریت کنیم که در این ۱۶ صفحه ای که دست ما است چه جور جنسی بریزیم که به مذاق اکثر مشتریان خوش بیاید. در این مدیریت این « دست ماست» حرف اول را می زند که همانا حق تعریف شده ای از سوی مرجعی است که انحصار جاهای چاپی را توزیع می کند که نوعی تیول داری رسانه ای است. بنا براین روزنامه نگاران می شوند شوالیه های فیودالیسم رسانه ای.

شوالیه های رسانه ای در فضای مجازی هم همان انحصار های چاپی را در قالب سایت ها و وبلاگ هایی بازسازی می کنند که ادامه همان مباحث همان آدم ها همان سوابق همان روش ها و همان دسته بندی هاست.

اما بشنوید از آن ها که در تعقیب روزنامه نگاران بودند. آن ها هم وقتی دیدند روزنامه نگاران به وبلاگ ها پناه برده اند لشکر یاجوج و ماجوج شان را فرستادند سراغ وبلاگ ها. باز شد همان ارشاد و همان هیات نظارت و همان ثبت مجوز و همان اخطار وهمان توقیف. روز از نو روزی از نو.

البته می توان حدث زد که کار به همین جا ها ختم نمی شود و ارشاد اسلامی اجازه نخواهد داد بساطی به نام اینترنت در کشور بماند اگر همه نروند و از ارشاد اجازه نگیرند.وزارت ارتباطات هم که ضابط اجرایی وزارت ارشاد است و البته هردو ضابط اجرایی وزارت اطلاعات اژه ای .

خوب در چنین مسیری نباید یادمان به عراق زمان صدام بیفتد ویا کره شمالی فعلی یا برمه؟ این وسط تنها این وبلاگ ها و اینترنت است که ما را از کشور هایی که نام بردم جدا می کند. اما آیا یک لشکر مجازی می تواند دربرابر یک لشکر واقعی بایستد؟ پاسخ به این پرسش ار نگاه من بماند برای پست بعدی.

فعلاْ شاید دیدن بیانیه اعتراض گروهی از وبلاگ نگاران نشانه هایی از لشکرکشی های تازه را به دست بدهد: http://jamshidi6.blogfa.com/post-324.aspx